Kyusho Jutsu
Kyusho Jutsu wordt vertaald als “aanval naar de vitale punten” of “vechten door gebruik van drukpunten” met het doel lichamelijke schade toe te brengen, KO, en in extreme gevallen, de dood. In wezen zijn Kyusho Jutsu en Dim Mak hetzelfde. Echter wordt door vele beoefenaars van deze krijgskunsten een verschil gezien.
Zo kan men stellen dat Kyusho Jutsu het systeem is dat gebruikt wordt in de technieken en combinaties in de kata’s van verschillende gevechtssporten (bvb. karate, taekwondo, hapkido, aikido) met gebruik van de vitale punten, biomechanische reflex en bodyshift.
De invloed van de Chinese krijgskunsten en de kennis van de acupunctuurpunten in de buitenlandse krijgskunsten kwam vooral van de harde Shaolin- en Kungfu-stijlen, zoals White Crane Gongfu in Okinawa (zie Bubishi: De bijbel van Karate). Deze invloeden kwamen vooral na de val van de Ming-dynastie in 1644. In Okinawa beïnvloedden zij de inheemse krijgskunsten zoals Shuri-te, Naha-te en Tomari-te. Uit de Bubishi blijkt duidelijk dat de meeste vroegere karatemeesters in Okinawa redelijk op de hoogte waren van wat er zich in de Chinese gevechtskunsten afspeelde en dit tot de beginjaren 1900.
Ook een aantal realistische bunkai’s vanuit die Chinese krijgskunsten werden er in opgenomen. Vanaf het moment dat karate in de publieke belangstelling kwam via Japan (door o.a. Funakoshi, Itosu, Mabuni Kenwa) is deze kennis spijtig genoeg om diverse redenen verloren gegaan en is het moderne karate eigenlijk de richting ingeslagen van sport-karate.
Dit gebeurde in bijna alle krijgskunsten: zij veranderden in een sportversie. Ook de kata’s veranderden en diverse stijlen ontstonden. Het is eigenaardig te zien hoe dezelfde kata’s in al die stijlen verschillen, terwijl zij eigenlijk dezelfde oorsprong hadden en hoe deze in de loop van de laatste 120 jaar veranderd zijn. Een fenomeen dat nog altijd aan de gang is, bewust of onbewust.
De kennis van de vitale (acupunctuur) punten verdween, de achtergrond en de betekenis van de technieken verdween: elke techniek in een kata gaf de richting waarin men moest slaan op een bepaald punt, elke combinatie van technieken was zo geraffineerd opgesteld met het doel met minder kracht iemand uit te schakelen, hetzij met KO, of met enorme pijn in zijn inwendige organen of door zijn hart te doen stoppen. Deze enorme kennis, bereikt door het werk – eigenlijk volledig experimenteel en met hun toenmalige kennis van acupunctuur en gegoten in een taoïstisch kleedje – van die vroegere geniale krijgskunstenaars ging toen verloren. Spijtig genoeg, want deze kata’s bevatten een schat aan informatie.
Dank zij het constante onderzoek van uitstekende karateka’s zoals Vince Morris is de kennis van de realistische bunkai terug beschikbaar. Doragon MSA geeft in diezelfde lijn, geïnspireerd door het werk van Vince Morris, realistische bunkai uit Shotokan Ryu Karate en andere stijlen. Het laat de sportversie voor wat het is, mooi om te zien, geweldig om te kunnen, maar met acrogym ben je niets in een zelfverdedigingssituatie.
